ทำความเข้าใจว่าภูมิคุ้มกันฝูงสามารถหยุดโรคจากการรั่วไหลได้อย่างไร

หากคุณเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพที่ทำงานกับสัตว์หรือปศุสัตว์ คุณอาจเคยเจอภูมิคุ้มกันแบบฝูงมาก่อน แกะ วัวควาย และปศุสัตว์อื่นๆ มีความเสี่ยงต่อโรคเนื่องจากไม่ได้รับการปกป้องเท่าสุนัขและแมว ตัวอย่างที่ดีของเรื่องนี้คือการเริ่มมีอาการของโรค Lyme ในมนุษย์ มนุษย์เป็นสัตว์ที่มีความยืดหยุ่นสูง แต่ระบบภูมิคุ้มกันของสัตว์เหล่านี้สามารถอ่อนแอลงได้เมื่อเวลาผ่านไป หากฝูงสัตว์ของคุณติดเชื้อโรคใดโรคหนึ่งเป็นจำนวนมาก ภูมิคุ้มกันของฝูงก็จะเกิดขึ้น ซึ่งทำให้การแพร่กระจายของโรคนั้นทำได้ยากมาก

สำหรับโรคต่างๆ เช่น โรค Lyme หรือเชื้อ mononucleosis (MI) อาการส่วนใหญ่จะคล้ายกับที่พบในมนุษย์ แต่มีเพียง 5% เท่านั้นที่อาจถึงแก่ชีวิตได้ สิ่งสำคัญคือต้องระบุโรคในระยะเริ่มแรก และการรักษาเพื่อป้องกันการแพร่ระบาดต่อไป ที่นี่ภูมิคุ้มกันฝูงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

เพื่อให้เข้าใจว่าระบบภูมิคุ้มกันของกลุ่มทำงานอย่างไร สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องเข้าใจว่าภูมิคุ้มกันของบุคคลนั้นถูกสร้างขึ้นอย่างไร หากประชากรของคุณมีความเสี่ยงต่อการเป็นโรคมากกว่าร้อยละ การแพร่กระจายสามารถชะลอหรือหยุดได้ ทำได้โดยการสร้างฝูงป้องกัน

โรคมักจะแพร่กระจายผ่านการกัดหรือสัมผัสกับเลือดของสัตว์ที่ติดเชื้อ หากโรคสามารถแพร่กระจายได้ ภูมิคุ้มกันของฝูงจะสูญเสียไปและโรคนี้สามารถฆ่าสมาชิกในฝูงได้อย่างรวดเร็ว หากโรคสามารถแพร่กระจายได้ก็จะมีผลกระทบที่อาจนำไปสู่การระบาดได้

ในอดีต ปัญหาของแกะคือการเลี้ยงแกะกับสุนัขหลายตัว นี่เป็นเรื่องธรรมดามากในออสเตรเลีย ในฟาร์มแกะหลายแห่ง สัตว์หนึ่งตัวที่เรียกว่าล่อจะถูกเลี้ยงไว้กับสุนัขหลายตัว น่าเสียดายที่ล่อเหล่านี้สามารถติดโรคต่างๆ ได้ รวมทั้งโรค Lyme นอกจากนี้ยังมีความเสี่ยงที่สัตว์จะโจมตีซึ่งกันและกันและก่อให้เกิดความขัดแย้งหากโรคของพวกมันแพร่กระจายไปยังผู้อื่น

มีวัคซีนป้องกันสถานการณ์นี้ แต่จะใช้ได้กับโรคเดียวเท่านั้น เพราะภูมิคุ้มกันฝูงมักจะเป็นแนวป้องกันแรกต่อโรค เมื่อคนหรือสุนัขป่วย พวกเขาจำเป็นต้องถูกนำออกจากฝูงเพื่อไม่ให้แพร่เชื้อต่อเพื่อนฝูง ตราบใดที่โรคยังคงอยู่ในฝูงและการติดเชื้อนั้นอยู่ภายใต้การควบคุม โรคนี้ไม่สามารถแพร่เชื้อได้ สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับภูมิคุ้มกัน โปรดดูที่เว็บไซต์ https://www.grandu.co.th/

อย่างไรก็ตาม แม้จะฉีดวัคซีนแล้ว ก็ยังมีโรคแทรกซ้อนอื่นๆ ที่อาจเกิดขึ้นได้ เมื่อสุนัขติดเชื้อไวรัสหรือติดเชื้อแบคทีเรียในฝูงก็มีแนวโน้มว่าไวรัสจะดื้อต่อวัคซีน สิ่งนี้จะส่งผลต่อมนุษย์ที่ได้สัมผัสกับสัตว์ที่ติดเชื้อ ตัวอย่างเช่น หากสุนัขได้รับการฉีดวัคซีนแล้ว วัคซีนจะหยุดการถ่ายทอดไวรัสจากคนคนหนึ่งไปยังอีกคนหนึ่ง หากสุนัขที่เป็นปัญหาได้สัมผัสกับสัตว์อื่น เช่น สุนัขตัวอื่นๆ ในช่วงชีวิตของมัน ไวรัสก็สามารถกลายพันธุ์และก่อให้เกิดปัญหาร้ายแรงได้

มีตัวอย่างมากมายที่เกิดขึ้นในชีวิตจริงในออสเตรเลีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตะวันตกเฉียงใต้และในประเทศต่างๆ เช่น ไทยและจีนที่มีการระบาดของกาฬโรคและไวรัสอื่นๆ ในประเทศเหล่านี้ ภูมิคุ้มกันของฝูงสัตว์มีความสำคัญ เนื่องจากจำนวนผู้ได้รับวัคซีนมีน้อยเมื่อเทียบกับจำนวนผู้ที่ติดเชื้อ ซึ่งหมายความว่ามีแนวโน้มที่จะเกิดการระบาดมากขึ้นและผู้ที่ติดเชื้อจะไม่สามารถแพร่โรคไปยังสมาชิกคนอื่นในฝูงได้